KERSTMIS

Over het algemeen is dit een feest voor familie en vrienden die bij elkaar komen, de maaltijd met elkaar gebruiken en een fijne tijd met elkaar doorbrengen.

Ongetwijfeld is het voor gelovige mensen ook het feest waarin de geboorte van Jezus wordt herdacht.
Voor mij is het het feest waarin de geboorte van Christus in mijzelf een centrale rol speelt.

Ik vraag mij echter het volgende af. In en rond deze tijd zijn we allemaal meer bezig met verbinding en liefde. Om vervolgens na deze feestdagen weer door te gaan op de oude manier van oordelen en de ander als schuldige aan te wijzen. De liefde is dan over het algemeen weer ver te zoeken.

Waarom is dat eigenlijk? We hunkeren allemaal naar liefde en naar vreugde en vrede. Natuurlijk, we kunnen al deze zaken in de buitenwereld krijgen. Door materiële behoeften te vervullen. Maar dat is altijd maar tijdelijk. Wat een begin heeft heeft een einde. En alles wat nieuw is, is in het begin geweldig, maar verliest na verloop van tijd gewoon de glans. Dus moeten we gewoon weer andere dingen kopen of andere relaties aan gaan die ons weer van tijdelijk geluk zullen voorzien.

Er zijn tegenwoordig veel mensen die kiezen voor spiritualiteit. Een goede zaak vind ik. Ook ik kies daarvoor. Al deze mensen zien dat de oude manier van leven niet meer voldoet aan het werkelijke hartsverlangen, en dus kiezen ze, en ik, voor een andere benadering van het leven.

Voor mij is dat de weg van zuivere, volmaakte, onvoorwaardelijke en onpersoonlijke Liefde ZIJN. Toen ik er op zielsniveau voor koos om naar Moeder Aarde af te dalen, deed ik dat om de weg naar het HUIS VAN LIEFDE weer te vinden. En die heb ik gevonden. Het is een manier van Leven ( en niet overleven ) zoals Yeshua Ben Joseph ( de geboortenaam van Jezus ) en de in hem wonende Christus 2000 jaar geleden demonstreerden.
Ik heb geleerd dat ik niet mijn persoonlijkheid ben, maar ik ben die Goddelijke Liefde.

En juist met Kerstmis meen ik dat het een feest is waarbij ik daarbij moet stilstaan. Yeshua leert zelf dat Kerstmis niet meer moet gaan over zijn geboorte, maar over de geboorte van Christus in onszelf. Want door dat als waarheid te aanvaarden, dus dat wij allen de christus zijn, (en Christus is de Liefde van God) zullen we steeds beter in staat zijn ook liefde te zijn.

We zullen nog steeds datgene wat de Liefde in de weg staat moeten loslaten of wat hetzelfde is, ons ego moeten overstijgen. Maar we kunnen dat op de volgende manier doen: door je niet meer met je persoonlijkheid te identificeren, doordat die ego gedreven is.

Wellicht zal de wereld er een stuk beter uitzien als het 365 dagen kerst zou zijn. Het hele Leven zou één groot feest van Liefde, Vreugde en Innerlijke Vrede zijn. En als we het aan ons hart zouden vragen, dan zouden we die wens allen als antwoord krijgen.

Ik wens iedereen:
Heb de Liefde boven alles lief en heb je medemens lief zoals je jezelf lief hebt.